Als freelance schrijver stap ik ineens in valkuilen waar ik in loondienst allang overheen gesprongen was. Ik was loeischerp op tekst. Elk rammelend ministukje pikte ik er feilloos uit. Ik begreep soms ook echt niet hoe iemand het had kunnen opschrijven.
En nu deed ik het zelf.
Ik gooide zomaar een jargonterm in de mix. En liet hem staan.
(De term is financial inclusion, mocht je het je afvragen, in een context van sociaal investeren in ontwikkelingsgebieden. Vergeet het. Niet belangrijk.)
Nu staat het jargon daar stoer te doen. ‘Snap je me niet?’ zegt-ie. ‘Dan zal je wel een grote sukkel zijn.’
De enige sukkel ben ik, natuurlijk. Want hoe kan ik nou iets opschrijven dat ik zelf ook niet meteen kon plaatsen?
Ik heb nooit begrepen waarom mensen woorden op papier zetten die ze nooit in de mond zouden nemen. Deftig proberen te doen. Denken dat ze de boel moeten opfluffen.
En nu begrijp ik het eindelijk.
Het is onzekerheid.
Maar Eef, hoor ik je denken, waarom zou je als freelancer ineens onzeker gaan zitten doen?
Zonder begrip geen goede tekst
Dat zit zo: in loondienst was ik nooit onzeker over teksten die ik schreef, omdat ik veel context had. En als ik iets niet begreep, belde ik mensen op (of ging ik op hun bureau zitten) en vroeg ik net zo lang door tot het kleinste detail glashelder was.
Ik geloof er namelijk heilig in dat je niet goed kunt schrijven als je zelf niet door en door begrijpt waar het over gaat.
Als freelancer kun je niet je kont op het bureau van je klant deponeren tot het je eigenlijk een keer begint te dagen. Nee, je moet het doen met de informatie die je aangeleverd krijgt.
In dit geval ging het over een onderwerp waar ik weinig vanaf weet, in een tweede taal. Genoeg om mij onzeker te maken. Kennelijk.
Eén fout, drie lessen
Het goede nieuws? De klant pikte mijn flufpoging er feilloos uit, en dat leverde me een drie lessen op.
- Doorvragen is geen teken van onwetendheid, juist van kunde.
- Je komt er niet mee weg. Elke lezer voelt aan of de schrijver het onderwerp doorgrondt of niet.
- Compassie. Voortaan kan ik meer begrip opbrengen voor schrijvers die zich een bullshitwoord laten ontvallen.
Deze fout heeft me dus veel inzicht opgeleverd.
En het jargon? Dat wordt onschadelijk gemaakt en zal niemand meer lastigvallen.